Afirma que a evolución desta institución derivou en que se está a gobernar ao servizo do profesorado
No momento máis oportuno. Así chega o novo libro do catedrático de Historia Antiga da USC José Carlos Bermejo, La fábrica de la ignorancia: La universidad del «como si», que critica a actual situación das universidades, sobre todo el clave de goberno. De feito, o seu prólogo deixa claro que o proceso de desenvolvemento das institucións universitarias é practicamente irreformable, e quedan «secuestradas por parte de sus profesores y de su personal administrativo». Todo, a un meses dun proceso electoral para o que xa se postulan un total de 12 posibles candidatos a reitor. Onte, o libro presentouse na Facultade de Ciencias da Educación, un acto que derivou finalmente nun debate sobre o actual estado da Universidade moderado polo profesor Alfonso García Tobío.
-¿Como xorde a idea de escribir un libro que critica tan duramente o sistema universitario?
-A idea deriva doutro libro que escribín antes, La aurora de los enanos. Repásase a evolución histórica da universidade dende o franquismo, como foi mellorando en recursos e medios ata chegar á situación actual de caída co proceso Bolonia, a investigación ou o mercado.
-Os gobernantes louvan a adaptación ao Espazo Europeo de Educación Superior.
-O Plan Bolonia non é máis que unha adaptación de módulos de créditos. O discurso que se fai é baleiro, como o dos políticos actuais. Fálase de mellorar a docencia e a investigación, pero non se poñen medios para levalo a cabo. Só hai unha diferenza entre a palabra e o que se fai logo, que non ten nada que ver.
-Tampouco está de acordo co modelo investigador vixente na actualidade.
-Chegouse a un sistema no que só conta o número de traballos que se publican, sen atender á súa calidade e así financiar a todos.
-¿Pódese frear a caída da universidade da que fala no libro?
-Hai que cambiar os gobernantes políticos da universidade, porque estamos ante un proceso de caída estrepitoso. Ao final, vaise levar a cabo unha reconversión industrial da universidade, porque o que non ten sentido é ter varias facultades de Química ou de Historia e que estean baleiras de alumnos. Non se poden levar a cabo iniciativas e gobernar só ao servizo dos profesores universitarios e non en beneficio de todos.
-Tamén se fala de que a universidade deixou de ser unha institución que educaba para a vida para converterse nunha máquina de facer títulos.
-É certo, trátase do discurso das competencias. Esa evolución só levou a empobrecer o ensino dos estudantes. A actual formulación da universidade é irreal nun país onde non hai correlación entre o número de estudantes e os postos de traballo que os agardan. En Historia, poucos son os que rematan traballando en algo que ten relación coa súa carreira.
-¿A solución logo é comezar a limitar o acceso á universidade?
-A solución pasa por racionalizar o número de alumnos de cada titulación e cambiar os modos nos que se está a gobernar.
Nova tirada de aquí
No momento máis oportuno. Así chega o novo libro do catedrático de Historia Antiga da USC José Carlos Bermejo, La fábrica de la ignorancia: La universidad del «como si», que critica a actual situación das universidades, sobre todo el clave de goberno. De feito, o seu prólogo deixa claro que o proceso de desenvolvemento das institucións universitarias é practicamente irreformable, e quedan «secuestradas por parte de sus profesores y de su personal administrativo». Todo, a un meses dun proceso electoral para o que xa se postulan un total de 12 posibles candidatos a reitor. Onte, o libro presentouse na Facultade de Ciencias da Educación, un acto que derivou finalmente nun debate sobre o actual estado da Universidade moderado polo profesor Alfonso García Tobío.-¿Como xorde a idea de escribir un libro que critica tan duramente o sistema universitario?
-A idea deriva doutro libro que escribín antes, La aurora de los enanos. Repásase a evolución histórica da universidade dende o franquismo, como foi mellorando en recursos e medios ata chegar á situación actual de caída co proceso Bolonia, a investigación ou o mercado.
-Os gobernantes louvan a adaptación ao Espazo Europeo de Educación Superior.
-O Plan Bolonia non é máis que unha adaptación de módulos de créditos. O discurso que se fai é baleiro, como o dos políticos actuais. Fálase de mellorar a docencia e a investigación, pero non se poñen medios para levalo a cabo. Só hai unha diferenza entre a palabra e o que se fai logo, que non ten nada que ver.
-Tampouco está de acordo co modelo investigador vixente na actualidade.
-Chegouse a un sistema no que só conta o número de traballos que se publican, sen atender á súa calidade e así financiar a todos.
-¿Pódese frear a caída da universidade da que fala no libro?
-Hai que cambiar os gobernantes políticos da universidade, porque estamos ante un proceso de caída estrepitoso. Ao final, vaise levar a cabo unha reconversión industrial da universidade, porque o que non ten sentido é ter varias facultades de Química ou de Historia e que estean baleiras de alumnos. Non se poden levar a cabo iniciativas e gobernar só ao servizo dos profesores universitarios e non en beneficio de todos.
-Tamén se fala de que a universidade deixou de ser unha institución que educaba para a vida para converterse nunha máquina de facer títulos.
-É certo, trátase do discurso das competencias. Esa evolución só levou a empobrecer o ensino dos estudantes. A actual formulación da universidade é irreal nun país onde non hai correlación entre o número de estudantes e os postos de traballo que os agardan. En Historia, poucos son os que rematan traballando en algo que ten relación coa súa carreira.
-¿A solución logo é comezar a limitar o acceso á universidade?
-A solución pasa por racionalizar o número de alumnos de cada titulación e cambiar os modos nos que se está a gobernar.
Nova tirada de aquí
