Quen é o autor do informe das FAES?

H. Vixande. Andrés Freire, un ideólogo de ‘Tan gallego como el gallego’, redactou o texto contra o galego publicado pola Fundación de José María Aznar

'La Paradoja de la normalización del gallego', de FAES

O número 95, correspondente ao mes de abril, da Fundación para el análisis y los estudios sociales (FAES), consiste nun texto titulado “Las paradojas de la "normalización" del gallego” no que se considera o galego “la última extravagancia” na historia de España. O seu autor foi ideólogo de “Tan gallego como el gallego”, organización precursora de Galicia Bilingüe.

A difusión do texto estivo acompañada pola polémica porque reduce á condición de lingua cociñada o galego, que sobreviviu en parte grazas ao “analfabetismo do campesiñado galego”, fronte un castelán cuxa extensión “comezou pronto” como resultado da “reconquista”. As oito páxinas do artigo repiten un argumentario cualificado de “prexuicioso” polos defensores do galego.

O autor deste opúsculo é o profesor de literatura no ensino medio Andrés Freire, quen ademais foi un dos ideólogos de “Tan gallego como el gallego”. Freire admite que “puido haber mala fe por parte das FAES cando publicou o texto o venres [17 de abril], xusto antes da investidura” do novo goberno. Freire asegurou que “me solicitaron o artigo e eu entregueino a semana pasada; fun un pouco inxenuo, aínda que me chocou que houbese tanta presa”.

Andrés Freire foi un dos redactores do primeiro manifesto de “Tan gallego como el gallego”, a organización que posteriormente deu paso a Galicia Bilingüe. O profesor procede da organización “Vigueses por la libertad” debido á súa amizade con Cristina Losada –dirixente desta entidade e xornalista de Libertad Digital de Federico Jiménez Losantos. En representación desta asociación, participou nunha reunión con Alberte Núñez Feixóo días despois de que a ex conselleira do PP Manuela López Besteiro dese a aprobación do PP ao decreto 124/07 de galego no ensino. “O PP detectou malestar e chamou a varias organizacións”, sinala. Tras aquel encontro, nunha reunión posterior, xa sen Feixóo, Freire propuxo redactar o manifesto de “Tan gallego...”. Posteriormente, “Tan gallego...” viviu unha escisión da que naceu Galicia Bilingüe. “A partir de aí xa non participei porque estaba no medio e non quero levarme mal con ninguén”, asegura, aínda que admite que “si asistín a algún dos seus actos, pero coma un cidadán máis”.

Freire tamén formou parte do PP e encargouse das relación do partido coa prensa en Vigo deica a derrota das eleccións xerais do 14 de marzo de 2004. “Xa non son do partido, teño certas afinidades e relacións familiares, pero nada máis”, afirma.

En calquera caso, o artigo representa unha crítica á normalización, “a última extravagancia que atravesa a historia de España”. É dicir, non se trata da reivindicación duns dereitos subxectivamente lesionados, senón de poñer en cuestión a vixencia do galego. “Non tiña mala intención nin pretendo insultar a ninguén”, recalca o autor.

Nova tirada de aquí